மலையுச்சிப் பூவின் தியானம்

கைக்குழந்தை உள்ளங்கையென மொட்டவிழ்கிறது

பறிக்கப்படாத கனிகள் வீழ்ந்தழியும் மலைத் தரைகள்

வனப்பு மிக்க காடுகளைச் சுமக்கின்றன தம்மில் அவை

அந்திப் பறவைகள்

கறுப்புத் திட்டுகளாகப் பறந்து மறையும்

மாலை நேரங்களில் வனங்கள் என்ன செய்யும்

உன் பாடலெனப் பொழிந்திடும் மழை பார்

ஒவ்வொரு துளிகளிலும் உறைந்திருக்கக் கூடும்

தாண்டிப் பறந்த பட்சி இறகுகளின் ரேகைகள்

நீ மிதந்திருக்கிறாய் ஒரு வெண்குதிரையின் மீது

யாரும் அகற்றிடா ஆதிச் சருகுகள் மூடி மறைத்திருக்கும்

தடித்த வேர்கள் பிடித்து வைத்திருக்கும்

கருங்கற் குகைகளிடை வழி

உனது பயணப் பாதையல்ல

நீ பறித்து வரச் சென்ற மலையுச்சிப் பூவின் தியானம்

கடவுளுக்கானது

காட்டின் விரூபங்களை மறைக்கும் இராப் பொழுதுகளில்

உதிக்கும்

மலையுச்சிப் பூவின் சோர்ந்திடாத் திமிர்

உனது இலக்குகளில்

பகலைக் கரைத்த ஈரம் சொட்ட அழுத சூரியன்

எங்கோ தொலைந்துபோகும் இத் தருணத்தில்

தாமதியாதே

வனத்தின் வேர்களில் உனது புரவிகள் சற்று ஓயட்டும்

- எம். ரிஷான் ஷெரீப்

நன்றி

# தீராநதி இதழ் - ஆகஸ்ட், 2014, படிகள் - பத்தாவது ஆண்டுச் சிறப்பிதழ் - ஆகஸ்ட் 2014, வல்லமை இதழ், காற்றுவெளி, பதிவுகள், வார்ப்பு